In 1893 werd er door het kerkelijk bestuur besloten dat een school noodzakelijk was voor het opleiden van meisjes en jonge vrouwen. Om een dergelijk gebouw financieel mogelijk te maken werd mevrouw Elizabeth Baesjou van Vronenstein benaderd. Zij besloot te financieren op voorwaarde dat het gebouw een klooster moest worden met daarin geschikte lokalen voor onderwijs aan meisjes, geleid door de zusters van Franciscanessen uit Heythuysen. Daarnaast moest het klooster worden vernoemd naar haar eerder overleden zoontje, Francois Heytink Baesjou. De vernoeming is nog steeds terug te lezen op de voorgevel van het klooster. Met deze voorwaarden wordt de architect van de naastliggende St. Nicolaaskerk, Alfred Teppe, benaderd om het ontwerp te verzorgen. Het is 22 mei 1894 wanneer de eerste steen wordt gelegd voor de bouw van het klooster. Na niet veel langer dan een jaar wordt het in april 1895 het klooster in gebruik genomen. 

Het klooster wordt in de loop van de eeuw enkele keren bouwkundig en inhoudelijk gewijzigd. Door het vertrek van de zusters en het verdwijnen van de noodzaak van een meisjesschool wordt in 1968 het klooster verbouwd tot verenigingsgebouw en omgedoopt tot ‘De Lantaern’ Nadien vervult het klooster ook een rol als onderkomen voor restaurant, zaalverhuur en het voltrekken van huwelijken. 

Rijksmonument

Sinds 16 december 2002 staat ‘De Lantaern’ onder het nummer 526697, ingeschreven als rijksmonument bij het monumentenregister. 

Architectuur

Anno 2020 krijgt het klooster een geheel nieuwe bestemming. Naar ontwerp  van Arco Architecten wordt het klooster gerenoveerd en getransformeerd naar een eigentijds appartementencomplex. Met respect voor het bestaande karakter van het gebouw worden er 15 nieuwe appartementen gehuisvest. Waar de voorgevel zijn authentieke uitstraling in de loop der jaren heeft behouden is de achtergevel aangetast door een diverse wildgroei aan aanbouwtjes, dakkapellen en metalen rookkanalen. In de geest van Alfred Teppe worden deze misplaatste elementen vervangen door twee symmetrisch gevormde uitbreidingen. Het nieuwe ontwerp brengt de achtergevel terug naar de essentie van het eerste ontwerp uit 1894; rust en symmetrie.